Cejna Zımanê Kurdî

Heçani

Heftîya buhuri Roja îne, 15 meha gulan ê,  lı hember ê Kurdîstan, lı her çar aliyê welat, cezna zımanê Kurdî hate piroz kırın.

Em hınekî lı ser cezna zımanê Kurdî bısekının o hin bıbın ew cezn jı kür, jı ber çî te pîrozkırın? Em peşi gerek wan diroka hin bıbın.

Lı gora belawoke komeleya Nûbihar e hatiye nivisandın:  “Ew cejna zımanê Kurdî jı sal a  1932 ve te bı biranin.

Ew dîrka eme bı bir binin jı 15 ê Gülana sala 1932 an jî bo gele Kürd rojeke zor grînge. Jı ber go Mîr Celadet Ali Bedirhan, dı roja 15 ê meha gulana 1932 an da lı Şamê bı tîpên latînî, dest bı weşana kovara Hawarê kıriye.

Jî ber wê, ev roj weke cejna zımanê Kurdî tê qebul kîrîn.”

Wan salê xerab, zımanê Kurdî lı edvleta Kurdî hatıbu qedexe kırın o lher aliye welat, hetta bıgheje her aliye dıne, astengi derdıxıstın jı zımane Kurdî re…

Ez baş bı bir tînım o te heşe mın deye go baw u Kalê mın o rêh sıpî ye me dı gotın salê go zımanê Kurdî qedexe bu, gele me zor astengî derbas kırıne.

Wexta cendırmê Romê dıhatıne nawçe ya, günda, dadıketıne, kolana, lı nawa mala bela dı bun, jı tırsa, cendırma re, pirekê Kürd e bı Kürmanci nızanıbun bı axıfın, o nı zanîbun bı Tırkî jî bı axıfın, rebena, zımanê wan lıhev dıgeriya o be hemdî gotın jı dewe wan derdıketın.

Dı gotın, jı zaroken xwere, “Herê ber beroşke, ana hundır pakışke” bı wî hawî xwe jı deste cendıema o jı qedexe kırına zımanê Kurdî o jı sîza ye ledane xelasdıkırın…  

Lı ser gotıne ke Kurdî, bı sala merê Kurd, dı gırtîgaha de amre xwe derbaskırıne. Em dıxwazın heji bahsa wan sala bıkın o serpehatiye zımane Kurdî bînıne zıman.

Wan sala wextê cendırme Rome dıhatın Günd a, lı gundîyekî çend lefze Kurdî zanıbın, dıheriyan o bı wan gotınê wi henekê xwe  dıkıran.

Em jı tırsa wan  Xedexa, astengi ya ne nawe zaroken xwe karıbu bı Kurdî deynın o ne jı me karıbu, bı Kurdî u bı dızî dîlokek e dı ber xwe de bıbıejın.

Newe günd u, Nawçe, bajare me tew guhertın bı Tırki nawe xerib lı wan kırın. Ew ji tera wan ne kır, deşt u, çîya yen me, Çem u, kaniyen me ji nawe wan guhertın.

Pıştî nezîkî sed sala ew Qedexa lı ser zımanê Kurdî dı dome, lê em tu carî wan astengiya lı ber zımane xwe qebul nakın o em lı hember dıne, lı her çar aliye Kurdîstanê xebata xwe dı meşinin.

Lı her çar aliye KurdÎstan ê ew xwedexa lı ser zımane Kurdî, bı tayibeti, Müslüman, bı dine Îslamê

Me dıxapînın. Ev howe dıne nızanın tu cari ne gele Kurd, ne jî zımane Kurdî jı dınê ranabe, heta Kurd yek bıtene bı sere xwe mabe.

Ez jı bı zımane Kurdî  Ayeta ke Kuran a azimşan de jı were, bı Kurdî bı wegherinim.

“Me her pêxember bı zımanê gelê wî şand ku jî wan re eşkere bîke” ( Îbrahîm 4) Pişti ve ayetê êz dıxwazım, gotının mir Celalet Bedirhan veguhezînım.

“ Kuro! Eyb e, şerm e, fihet e, an hini xwendîn û nîvîsandına bı zımanê xwe bîbîn, an mebêjın em Kurdîn, bê zıman Kurdî tî jî we re ne rûmet e jî me re rûrelîyek gîran e.”   

Ez jî dı bejım em hem u Kürd zımane xwe hîn bıbın bı zımane xwe bı axıwın bı zımanê xwe bınîwsînın           

Cejna zımane Kurdî Pîrozbe.