Bu gün Ramazan ayının, 17. Günü ve oruç ibadetimize 12 gün kaldı. Bu feyiz ve bereket ayı içinde isterim ki İnsanlar kendilerini tanısın ve kendileri ile birlikte çevrelerindeki İnsanları da tanısınlar…
Bu gün özellikle okuduğumda ve üzerinde düşündüğümde çok anlamlı ve çok mucizevi bir ayet ile günün sohbetini geçirmek istiyorum…
“Biz emaneti göklere, yerküreye, ve dağlara teklif ettik, ama onlar bunu yüklenmek istemediler. Ondan korktular ve onu İnsan yüklendi. Kuşkusuz İnsan çok zalim, çok bilgisizdir.” Ahzab 72.
Allah bu ayette kast ettiği emanet bir çok alim ve bir çok düşünür tarafından farklı yorumlanmıştır. Bazıları bunu Ruh olarak anlayıp o şekilde değerlendirmişler, bazıları ise bunu Allah ın yalnız İnsanlara verdiği ve bazısından ise esirgediği Akıl olarak, yorumlamaktadır…
Ben kendi düşünceme göre, akıl İnsanoğlunu diğer varlıklardan ve diğer yaratılanlardan ayırdığı gibi, ona farklı bir kişilik kattığı için, bu emanetin Akıl olduğunu, akıl ile birlikte onun tamamlayıcısı olan Ruh ve diğer özellikleri yanında verdiği…
Çünkü Bir İnsan cesedinden ruh ile birlikte, akıl ve düşünce de yok olmakta ve İnsan bir biyolojik, atık yığınına dönmektedir…
Bu ayette İnsanın ne kadar güçlü, ne kadar büyük ve ne kadar korkusuz olduğunu, çünkü bu ayette, Allah İnsanı, Dağlarla, Gökyüzü ve yerküre ile karşılaştırmakta, bunların yanında birer zerre olan İnsanın cesaretine ve gücüne işaret etmektedir…
Tabi fazla cesaret bazen ahmaklıktan geldiğini de inkar etmemek lazımdır…. Ama bunu yine Allah kendi ayetinde onu tanımlayarak, açıklıyor…
İnsanın Çok zalim ve çok bilgisiz olduğunu açıklıyor… Bu tanımlar bile İnsanı tanımak için yeterlidir. İnsanoğlu kendi faydasına olanı kabullenmesi çok zor olan bir yaratıktır.
Bile bile kendisine zarar veren işlere girmekte, onun merakı ve onun aptal cesareti yüzünden, her türlü belayı başına açmaktadır…
Bu zararlı yönü ise onun bilgisizliğinden kaynaklanmaktadır. İnsan her şeyi bildiğine inanır ve her şeyi doğru yaptığını sanır, oysa o dünya ile ilgili bilgisinin sınırlı olduğunu kabullenmez…
Bu bilgisizliği yüzünden, aklını yeterince kullanamadığından dolayı, Allah ın verdiği nimetleri yerli yerince kullanmaz, israf eder ve zulüm eder…
İnsanoğlu aşkta, parada, sevgide ve saygıda her zaman en büyük nankörlüğü yapar ve kendine karşı her zaman acımasız davranır…
Hırslıdır ve aç gözlüdür, her şeye sahip olmak ister ve hiç kimse ile paylaşmak istemez, bu özelliği nedeniyle, doğaya ve tüm canlılara haksızlık yapar, onlara dünyayı cehenneme çevirir…
Kendi isteği ve arzusu doğrultusunda hareket ederken, dışındaki İnsan ve canlıları hiç düşünmez… Örneğin kendisine bir tarla lazımsa, en kolayına gideni, yani Ormanı yakar ve kendine yer açar, verimli topraklardan yaralanmak ister.
Örneğin güzel bir kadın veya güzel bir erkek bulan insan, onun duygu ve düşüncelerine, his ve inancına bakmadan sahip olmak ister, olamadığı zaman, zarar vermeye çalışır…
Güzel bir ev veya güzel bir binek gören İnsan onun doğal ve helal yoldan sahiplenmek istemez illa onu rahat ve kolay yoldan elde etmek için, zalimce ve haksızca yollara sapar.
Tüm bu olumsuzluklar ve zararlı düşünceler yüzünden, Dünya yı hem kendisine, hem de diğer İnsanlara cehenneme çevirir…
İşte bu yüzden, İnsanoğlu, yani Allah ın en önemli emanetini üstlenen bu yaratık, hem Zalimdir, hem de Cahil ve bilgisizdir…
Allah bizi Zalimlerden ve bilgisizlerden yazmasın, bizim elimizle, barış ve huzur ortamını sağlasın…
