1921 yılında beri Kadınlar günü kutlanmakta, 1980 den sonra ise Dünya Kadınlar günü kutlanmaktadır…
Maalesef sistemin ilk yıllarında Kadınlara olan duyarlılık, yıllar itibari ile gelişmemiş ve ilerlememiştir, tam tersine gerilemiştir…
Kadın milletvekili sayısı, maalesef bu gün yüzde 14 seviyesinde, Kadın okuryazarlık seviyesi hala çok düşük ve yüzde on seviyesinde okuryazar olmayan kadın var…
Kadınların istihdama katkısı ise yüzde 40 seviyesinde bile değildir. Kadınların bu kadar ihmal edilmesine rağmen en sevilen varlık olmaları ve bu sevginin onların hayatına mal olması ise işin ilginç ve en dikkat çekici yanı…
İş yerinde, evde ve pazarda hiç önemsemediğimiz, eğitim ve siyasette pek değer vermediğimiz Kadınlarımızı öyle seviyoruz ki!..
Başka bir yerde, başka bir işte ve başka bir Kocaya gittiğinde, ya da istemediğimiz biri ile evlendiğinde, öldürünceye kadar onu döver ve onu yok eder…
Eğitimde bu kadar geri bırakılan ve tamamen Erkek egemenliğine bırakılan sistemin Kadınların adeta adı yok sayılıyor…
Siyasi hayatta Kadına biçilen rol ise erkeğin peşinde ve Erkeğe alet edilen, daha doğrusu Erkek egemen siyasi hayata Kadın hep oy deposu olarak kullanılmaktadır.
Her partinin ve siyasi kuruluşun mutlaka olan Kadın kolları, Kadın komisyonları… vs ama maalesef bu kadınların tamamı siyasetin hamallık ve mutfak ilerinde kullanılarak, dışarı çıkıp kafalarını göstermelerine müsaade edilmemektedir…
Sol kesim kadının özgürlük ve modernleşme adına kullanılmasını ve siyaset alet edilmesini sağlamakta bu alanda onları siyaset çağırmaktadır…
Sağ kesim siyaset ise milli duyguları kullanarak, Vatan, millet, bayrak… gibi milli duygularla Kadınların yine siyasetin içinde ama, ilerlemesine müsaade etmeden…
Dini ve inanç konusunda siyaset yapan siyasi partiler ise Kadınların inançlarını, dini duygularını, ahret inançlarını ve başörtülerini kullanarak, aynı şekilde onların en iyi şekilde kullanılarak, ilerlemeleri ve yükselmelerini engelleyecek şekilde siyaset yapmaktadırlar…
Kısacası sistemde kadının adı var ama kendisi yok gibi, tüm istatistikler, öyle gösteriyor ki, Kadın hakları cumhuriyetin ilk günlerinde olduğu gibi, hızlı ve kararlı bir şekilde ilerlemiyor.
İstatistiklere bakacak olursak: “Türkiye’de 2015 yılında, 25 ve daha yukarı yaşta olan ve okuma yazma bilmeyen toplam nüfus oranı %5,4 iken bu oran erkeklerde %1,8, kadınlarda %9’dur.
Lise ve dengi okul mezunu olan 25 ve daha yukarı yaştakilerin toplam nüfus içindeki oranı %19,5 iken bu oran erkeklerde %23,5, kadınlarda %15,6’dır. Yüksekokul veya fakülte mezunu olan toplam nüfus oranı %15,5 olup bu oran erkeklerde %17,9 kadınlarda ise %13,1’dir.
Hanehalkı işgücü araştırması sonuçlarına göre; 2015 yılında, Türkiye’de 15 ve daha yukarı yaştaki nüfus içerisinde istihdam oranı %46 olup, bu oran erkeklerde %65, kadınlarda ise %27,5 oldu.
Avrupa Birliği üye ülkelerinin istihdam oranı incelendiğinde; 2015 yılında kadın istihdam oranının en yüksek olduğu ülke %74 ile İsveç iken en düşük olduğu ülke %42,5 ile Yunanistan oldu. Avrupa Birliği üye ülkelerinin (28 ülke) ortalama kadın istihdam oranı ise %60,4 oldu.
Avrupa Birliği üye ülkelerinde 2015 yılında erkek istihdam oranının en yüksek olduğu ülke %79 ile Hollanda iken en düşük olduğu ülke %59,3 ile Yunanistan oldu. Avrupa Birliği üye ülkelerinin
ortalama erkek istihdam oranı ise %70,8 oldu.”
