Yine yeni bir bayramın arifesindeyiz, bayram öncesi telaş, koşuşturma ve panik devresi yaşandığını biliyoruz, anlıyoruz…
Ama bu bayram, tüm bu koşuşturma ve telaşa birde, endişe ve korku eklenmiş, biraz da tedirginlik ve sıkıntılar artmış vaziyette…
Bu Kurban bayramında, harcamaların yanı sıra, Hac ibadeti, Kurban kesme ve bayram harçlığı, yani masrafı, birde bunlara, yaz tatili masrafı ile okulların açılması nedeniyle, okul masrafı…
Bunların tamamı yerinde ve gerekli rutin harcamalar gibi görünüyor, ama bu bayram çok korkunç olan bir durum, dolar kuru birden fırladı, iğneden ipliğe her şeye zam…
Tam bir ekonomik kriz içinde bir bayrama girerken, bu bayramda ekonomik krizin yanı sıra, alışkanlıklarımızın bedelini ödemekte bir hayli sıkıntı çıkacağı görülüyor.
Biz toplum olarak, en lüks mağazalardan giyinmeye, en pahalı okullarda okumaya, en yeni otomobillere binmeye, en güzel yerlerde tatil yapmaya ve en rahat işlerde çalışmaya alışmıştık…
Ama son ekonomik kriz ve dolar kuru bunu gösteriyor ki, bazı alışkanlıklarımızı bırakmamız gerekiyor, devlet gibi bizim de sıkı para politikası uygulamamız gerekiyor.
Bizim de kısa sürede kemerleri sıkmamız ve birçok harcamalarımızı gözden geçirmemiz gerekiyor, israfı bırakmamız ve biraz canımızı yormamız gerekiyor…
Çünkü bir gece de cebimizdeki para ve alacağımız maaşlar yarı yarıya erimiş oldu, yani imkânlarımız yarıya indi ve maalesef yüzde yüz fakirleşmiş olduk.
Biliyorum yüksekten, aşağıya düşmek biraz sıkıntılı ve çok zor durum ama buna alışmak gerekiyor, bunun için özveride bulunmak gerekir…
Bu yıl belki kesmek için bir kurban alacak birçok kişinin parası olmayacak, ama kurban edilmesi gereken çok önemli bazı unsurlar vardır…
Bir koç kurban edemiyorsanız, israfı, lüzum süz harcamaları, tembelliği ve asalaklığı kurban etmemiz gerekiyor, ağız tadıyla bir şeker yemeye biliriz ama fazla alınan şekerleri kurban etmeliyiz…
Bizler artık sadece kurban keserek bu ibadeti yerine getiremeyeceğimizi bilmeliyiz, birçok kötü ve sakıncalı alışkanlıklarımızı kurban ederek…
Kötü huylarımızı bırakarak, insanca yaşamak için gerekli hasletleri kazanarak, krizlerde de kurban kesmesini öğrenmeliyiz…
Üretmeden, tüketmek, çalışmadan kazanmak, terlemeden dinlenmek, başkasının kazancına ve cebine göz dikmek, avanta geçinmek kısacası haram yaşamayı, kurban etmeliyiz bu bayramda…
İşte Ali Şeriat inin Hac adlı eserinden bir bölüm:
“İbrahim çağrıyı düşününce her şeyiyle teslim oluyor, fakat sıra İsmail'i kurban etmeye gelince katlanılmaz bir acı duyuyor, kemiklerinin kırıldığını ve yüzünde üzgün bir ifade belirdiğini hissediyordu. İbrahim’i böyle kötü bir durumda gören şeytan; Nerede ve kimde bir korku, zayıflık, kuşku, kıskançlık, ümitsizlik, aptallık ve sevgi belirtisi görse çirkef işini yapmaya koyulur. Seni eğlendirir ve görevlerini yapmaktan alıkoyar ki çağrı gerçeği kavranmasın.
"Bilin ki, mallarınız ve çocuklarınız ancak bir fitnedir".[Enfal 28]
Oğluna olan sevgi bile, seni ‘deneme’ yoludur. İsmail sevgisi İbrahim için bir imtihandı; şeytanla karşılaşmalarında O'nun tek zayıf yönü olmuştu bu. İbrahim bunun açık bir vahiy olduğunu ve oğlunu kurban etmesi gerektiğini biliyordu. Üzgün ve kalbi kırıktı. Şeytan bundan dolayı O'nu kandırma fırsatı buluyordu.
Şeytan bu durumdan faydalanarak önüne çıktı ve aynı şeyi fısıldadı: “Bu çağrıyı rüyanda duydun” ”Hayır bu yeterli, bu yeterli” dedi İbrahim kendi kendine; karar verdi ve seçimini yaptı: “Mutlak hürriyet olarak Allah'a itaat”, yani İsmail'i kurban etmek. Hürriyetine giden yolda bu son daha kalmalı ve oturup bütün çağların üzerinde birleştiği şu soruyu kendi kendine sormalısın: "Toplum için ne yapabiliriz?" Ve cevabı bulmaya çalış. Sadece otur ve hac boyunca ne yaptığını düşün!”
Hepinizin Allah hacını İbrahim in hacı derecesinde kabul eylesin, hepinizin kurbanlarını anlamıyla değerlendirsin ve Bayramınız kutlu olsun.
SİZİN DÜŞÜNCELERİNİZ?
