Savaşlar kavgalar incir çekirdeğini doldurmayacak sebepler nedeniyle yaşatıldığı dönemlerdeyiz. Bunun sebebi insanlardan kaynaklanıyor olmalı.
Bana göre duygularımız öldü.
Ölümüler sıradanlaştı.
Bir kaç örnek vermek gerekirse; her gün dünyada korona salgını nedeniyle ölümleri haberlerde izlerken, dinlerken ne kadar etkileniyoruz?
Bunu yaşanan sıkıntıların her gün daha fazla ağırlaşması için de örnekleyebiliriz. Açlık sınırında yaşamların olduğu günlerdeyiz.
İşsizlik, borç veya yetersiz kazanç nedeniyle ani tepkiler veriliyor.
Aileler bu sebepten ayrılıyor.
Bunu kabullenmeyenler ya kendine veyahut eşine zarar vererek ölümler yaşatıyor. Uzun yıllar işsiz kalan gençler çaresizliklerini intihar ederek sonlandırıyorlar.
Halkın bir kesimi durum mükemmel, işsizlik yok diyerek yoksulları görmeme körlüğü yaşıyor. Dün Suriye, Libya, Afganistan'da ölenlere bakılınca haklılık, haksızlık muhakemesi yaparak yorum yapıp yargıladık.
Oysa bu trajediden sadece ölümler yaşanmadı.
Milyonlarca insan ülkelerini terk ederek mülteci oldu. Huzurlu bir yaşam için Avrupa ülkelerine gitmek istediler.
Ölüm onları denizlerde yakaladı.
Ölenlerin suçlu kabul edildiği asırdayız. Kalanlar güçlü ise haklıdır dendi, denmekte.
Benzeri olaylar insan ruhunu katılaştırdı.
Ölümler sıradanlaştı.
Benzerini biz de yaşarız endişesi sürmekte.
