Dünya barış günü olan bu gün yani, 21 Eylül günü biraz barış üzerine kafa yormamız gerektiğine inanıyorum, barış nedir, neden gereklidir?
İnsanoğlu Habil ile Kabil den bu yana sürekli bir çatışma ve savaş içindedir, kimi zaman kendisi ile kimi zaman doğa ile kimi zaman diğer canlılar ile insanoğlunun savaşı hiç bitmiyor!
Buna rağmen İnsanlar her zaman barış arayışı içinde olmuş ve dünya ya barışın hakim olması için bir çalışma içinde olmuştur…
Dünya ya hakim olan güçler yani dünyanın ağaları, her ne kadar barış kelimesini dillerinden düşürmüyorlarsa da, savaş için büyük bir çaba içinde oldukları gözden kaçmıyor…
Sürekli silahlanma arzusu ve iştah kabartan silah sanayisinin getirisi ile barış isteyen hakim güçler sermayelerini büyütmek için, kabaran iştahlarını kesmek için savaşı kışkırtan en büyük taraf oldukları her kes tarafından biliniyor…
Yani kısacası savaş hakim güçlerin emperyalist sermayedarların bir bakıma en büyük gelir kapısıdır, bunu ortadan kaldırmak işlerine gelmez…
Barış isteyen ülkelerin başındaki güçlere bakacak olursanız, en büyük savaş sanayisine sahip ülkeler olduğunu göreceksiniz…
En çok sivil silahlanmanın olduğu ülkelerin başında, dünya ya barışı yaydığını, demokrasi ve hukuk devleti olduğunu, özgürlükler ülkesi olduğunu iddia eden Amerika Birleşik devletleri olduğunu göreceksiniz…
Bizler Türkiye deki Halklar olarak, büyük bir iç çatışmanın içinden geldiğimiz için, barışa en çok ihtiyacı olan ve iç barışı çok önemseyen bir ülke olmamıza rağmen, bunu bir türlü sağlayamıyoruz, nedeni ise siyasiler bu çatışmadan ve bu bölünmeden elde ettikleri siyasi rant.
Bizlere et ile tırnak, Kız vermiş, Kız almış bir olmuş iki toplum olduğumuzu sırası geldiğinde kabul ettiren siyasiler, işlerine gelmediği zaman ise düşman iki toplum, hatta birkaç toplum olarak bizi ayrıştırmayı maalesef başarmaktadırlar…
Bu devletin kurucusu olan Atatürk, bu önemli noktayı dikkate alarak,” Yurtta Sulh, Cihanda sulh” sloganı ile önce iç barış ve kardeşliği birlik beraberliği sağlamak, daha sonra bu barış özlemini dünya da yaşatmak için öncülük yapmıştır.
Ama maalesef bu gün bizler bu ilkelerden çok uzaklaşarak, her türlü ayrıştırmayı körükleyen bir siyasi yapı içinde içerde herkesin bir birine düşman olduğu bir toplum yapısına doğru gitmekteyiz…
Bu yüzden dünyada da nerede bir çatışma ve kriz ortamı varsa oraya müdahil olup, orada savaşın içine balıklama atlıyoruz…
Bu gün içerdeki huzursuzluğun bize dayattığı silahlanma ile birlikte bireysel silahlanmanın artışı göz ününde, buna bağlı olarak, siyasiler dış tehlike ve iç tehlike diyerek, silahlanma için çok büyük harcamalar yapmaktadırlar…
Bunun sonucunda, içerde sürekli bir savaş ortamı, dışarda ise tüm komşular ve onların müttefikleri ile bir çatışma ortamına girerek, bundan siyasi rant elde etme çabaları göründüğüne gör, kimsenin bu iklimde barış beklememesi gerekmektedir.
Biz gerçekten barış istiyorsak, içerde herkesin kardeşçe yaşayacağı, İslam’ın Barış ve kardeşlik davetine uyarak, daha önce yaptığımız ve başarılı olduğumuz bir kucaklaşma dönemini başlatmalı, daha sonra tüm komşular ve tüm dünya ile barışmalıyız…
Bütçemizi silahlanma, savaş ve mülteciler için değil, kalkınma, gelişme ve çağdaşlaşma harcamalarına ayırmalıyız…
İşte o zaman Barış ı istiyoruz diyebiliriz, Dünya barış günümüz kutlu olsun, öncelikle Batman iklimine barışı hakim kılmak için idareciler ve siyasilerin bu iradeyi göstermesi temenni ve dileği ile!
