Evet Ben Allah-u Ekber dememle birlikte değişen dünyam ve bana verilen bir dakikalık süreyi kullanmak imkanı!
Ben gerçekten teslim olmak ve bu dünyadan ümidimi kestikten sonra Allah’ın bana verdiği bu süre ve bu sürede bana gösterdiği yolların tamamı tam bir mucizevi mesaj olarak değerlendiriyorum.
Bilemem daha kaç veya ay, yıl yasacağı mı, ama şu bir gerçek ve o an buna inandım ki ben bu gece dünya değiştirmeceyim ve bu gece bana bir yardım Allah tarafından verilecek!
Allah inanmak ve onu tanıyıp ona sığınmanın en bariz ve açık, öreğini gözlerimle gördüm, aklım ile idrak ettim, şahit oldum.
Hemen elimdeki telefon ile oğlum M. Sefa’yı aradım, kısa bir süre içinde oturduğum dairenin kapısını açtım, elbiselerimi değiştirirken benim alt eşofman giyerken, yeniden o nöbet beni tuttu ve yeniden kanepenin üzerine yığıldım.
Evet daha önce dediğim gibi bana verilen süreyi ve zamanı en iyi kullanmıştım, haberin gitmesi gereken yere gittiği, yapmam gerekenleri artık yapmıştım.
Gönül rahatlığı ve içten bir bekleyiş ile o yapmam gerekenlerin oluşacak işleri seyretmek üzere, gözlerim ve beyinim çalışıyor olması…
Yaklaşık 15 dakika sonra oğlum M. Sefa, beni o şekilce yüzümün yarısının kaydığını, hiçbir şeyi cevap vermemem, sağ tarafımın tutamaması ve kalkamam, çocuğu panikletmiş ve ne yapacağını bilemez bir hal almıştı.
Çok şükür aklını Ambulans gelmiş ve çok kısa bir süre sonra, telefonuna sarılması, bende yeni umut ışıklarının yeşermesine neden olmuştu.
Benim korkunç duruşum, onun şaşkına dönüşmesi ve oradan buraya çaresizce çırpınışının arasında nihayet, ambulansın kapıya geldiğini duyan Sefa, hızla aşağı koşarak, onları yukarı getirtti.
Merdivenleri gören, Ambulans personeli benim halimi görünce işin çok zor olduğunu anladılar ve ikinci kattan aşağıya inmek için, bir hamak tipi sedye ile beni karga tulumba şeklinde aşağıya indirmeye karar verdiler.
Merdivenlerde dört kişinin beni ne zorluklar ile indirmeye çalıştıklarını anlatamam, zaman zaman merdivenlerde düşüp sürünmem ve onları hali içler acısı halimiz…
Nihayet Ambulans ve yola çımamız ile birlikte, çok kısa süre sonra, Batman Eğitim ve Araştırma Hastanesi Acil Servisine indirilmemi çok güzel hatırlıyorum.
Hemen sedyeler değiştirildi ve Acilin sedyesi ile servise alınmış olmam ve deneyimli, çalışkan ve elleri Hafif Şakir Bey’in güvenilir ellerine teslim olmam ile büyük ve derinden bir nefes almama neden oldu!
Kısa bir süre içinde her türlü filimler, röntgen ve tomografi çekimleri ile birlikte Nöroloji doktorunun müdahalesi ile kısa süre içinde kendime geldiğimi itiraf edebilirim.
Yeniden tutuklu olan vücut hatlarım çalışmaya ve az çok dilimin döndüğüne şahit oluyordum.
Beni konuşturdular, el kol ve bacaklarımı hareket ettirdiler ve tam bir iyileşme belirtisi içinde, bana tam güven gelmişken, aniden küçük abdest için, WC ye gitmem gerektiğini ve arabasız olarak, WC ye kadar yürüdükten sonra, gelip oturdum ve yavaş yavaş konuşmaya başladım.
On dakika içinde ikinci kez, WC ihtiyacımın ve küçük abdestimin geldiğine söyleyince, Kardeşim olan Veysi koluma girmiş, Sefa ve Şakir’de yanımda, tuvaletten çıktından sonra tekrar o nöbet bana geldi ve acilen beni sedye ye yatırdılar ve doktora yeniden haber vererek yeniden düştüğümü söylediler!
Bundan sonrası, Yoğun bakım ve oradaki yaşamım içinde yarın huzurlarınızda olmak üzere…
