İnançlı olmak doğruya, hakka ve haklıya inanarak yaşamaktır.
İnancı suistimal ederler.
İnananların zayıf yanlarını bularak kullanırlar. Bu gün yaşadıklarımız bunları gösteriyor.
Başarısızlığın tümünü kabul etmezler. Yanlış idare ve uygulamalarla yoksulluğu getirenler.
Yoksullaşan halka sabrı ve şükrü telkin ederler.
Zenginliği kötülerken kendileri zengin olurlar. Göstere, göstere sınırsız harcamalar yaparlar. İsrafta sınır tanımazlar. Cehaleti dayatırlar.
Okuyup düşünen insanları sevmezler, kötülerler.
Mal varlıklarını artırırken yoksula zenginliğin sorumluluğunu anlatırlar. Ahireti, hesap gününü cehennemi hatırlatarak halkı korkuturlar.
Bunu telkin edenlerin de inançlarının gereğince soğrulacağı gerçeğini tartışmayan toplumlar oluştururlar.
Baştakilere sorgusuz sualsiz itiat edilmesi sık aralıklarla hatırlatılır. Yoksulun yaşadıklarını bilirler.
Buna rağmen onların yaşadıkları sıkıntılarla alay edercesine açıklamalar yaparlar.
Gücü yanlarına alarak hak talebinde bulunanların sindirilmesini sağlarlar. Sonrası onlar zengin vatandaş yoksuldurlar.
Afrika ülkelerindeki emperyalizmi anlatan anlamlı yaşanmış bir olay bunu çok iyi anlatmaktadır.
Afrikalılar "misyonerler geldiğinde ellerinde incil vardı.
Yaşadığımız yöredeki her şey bizimdi.
Onlar incili kullandı.
Bir süre sonra incil elimizdeydi. Bütün varlıklarımız misyonerlerindi".
