Müslümanız diyoruz, iman etmişsiz diyoruz, ama her şeyin Allah tan geldiğine ve bizleri koruyan kollayan Allah’ın gücüne güvenmiyoruz…
Bakın Corona Pandemisi süresince sözde inançlı ve imanlı halkımızın aldığı tavır ve sergilediği güvensizlik inançsızlık, bizlerin maalesef bu inancının çok zayıf olduğunu ortaya çıkarmaktadır…
Bu inanç ve iman ile ilgili, Allah a tevekkül etme ile ilgili bir okurum Burhan Saygılı’nın bana gönderdiği bir kıssayı sizlerle paylaşmak isterim.
“Bir Kadın Vardı…
Nûh Aleyhisselâm Zamanında, Nûh Aleyhisselâm’a Olan Sevgisini ve İmanını Belirtebilmek İçin Her Gün Yanına Gelir, Bir Tek İneğinin Verdiği Sütü, Ona Hediye Getirirdi. Bu Sütü Bâzen Yoğurt Ettiği de Olurdu.
Kadın Duymuştu, Yakında Büyük Bir Tufan Olacak, Aylarca Sürecek, Bu Tufanda Ancak Hazreti Nûh’a İnanıp Gemisine Binenler Kurtulabilecekti. Kadın Her Gelişinde:
“Ey Peygamber!” Derdi, “Biliyorsun, Sana İnanıyorum, Seni Seviyorum. Ne Olur, Tufan Olacağı Zaman Bana da Haber Ver. Beni de Al Gemine, Buralarda Ölmeyeyim...”
Nûh Aleyhisselâm Söz Verdi Alacağına Dâir. Tufan Günü Gelip Çattı, Nûh Aleyhisselâm’ın Gemisi Hareket Etti. Peygamber, Yolun Orta Yerinde Hatırladı ve Çok Üzüldü; Kadını Çağırmayı Unutmuşlardı.
Ortalığı Sular Bastı, Yer Yerinden Oynadı Ancak Nûh Aleyhisselâm’ın Çevresindekiler Kurtuldular. Tufan Altı Ay Sürmüştü. Gemi Nihâyet Karaya Kavuştu.
O Sabah O Kadın Yine Geldi Süt Çömleği ile! Peygamber Kadını Canlı Görünce Şaşırdı. Kadın, Getirdiğini Nûh Aleyhisselâm’a Sundu ve Sonra:
“Ey Peygamber!” Dedi, “Unutmuyorsun Değil mi? Tufan Çıkınca Bana Haber Vereceksin. Dün Sabah Hatırlatmıştım Yâ, Bir Kere Daha Hatırlatayım, Senin İşlerin Çoktur, Unutursun?”
Nûh Aleyhisselâm Şaşkın-Şaşkın Bakıyordu:
“Dün mü?!” Diyebildi, “Hani Altı Ay Önce...”
Dedi ve Sonra Caydı Sözünden, “Peki...” Diyerek Kapattı İşi. Kadın Gidince:
“Yâ Rabb!” Dedi, “Bu Nedir? Burada Kalanların Hepsi Helâk Oldular da, Bu Kadın Niçin Kurtuldu? Niçin Bilmedi Altı Ayın Geçtiğini?”
Cebrâil Aleyhisselâm Geldi ve Şöyle Bir Açıklama Getirdi:
“Ey Nûh! O Sana İnananlardandı. Biz İnananları Severiz, Sen Onu Unutmuştun Ama Biz Unutmadık. Koruduk Onu!”
Ertesi Sabah Geldiği Zaman Nûh Aleyhisselâm Kadına:
“Bak Kadınım.” Dedi, “Sen Bilmiyorsun, Farkında Değilsin. Tufan Oldu, Bitti. Hem de Altı Ay Sürdü!”
“Nasıl Olur, Yâ Ben?”
“Ben Seni Unutmuştum. Allah Unutmamış, Korumuş. Peki, Sen Bu Altı Ayda Her Şey Sulara Battığı Zamanda, Tufana Ait Hiçbir Belirti Görmedin mi?”
Kadın Hatırlamaya Çalıştı, Sonra da:
“Ha... Bak!” Dedi, “Bir Gün İneğimin Şöyle Tırnaklarına Biraz Çamur Bulaşmıştı Ama Hepsi Bu Kadar ve Bir Gün...”
Evet, İnanan Bu Kadın İçin Altı Aylık Tufan Yalnız Bir Gün Gibi Geçmiş ve Onun Kılına Bile Dokunmamıştı!!!...
Yani?
Şunu ne demek istiyoruz.
Bir virüs’tür aldı başını gidiyor. Her gün gözümüzün önünden rakamlar gelip-geçiyor. Şu kadar vak’a var, şu kadar şüpheli kantina’ya alındı, şu kadar kişi hayatını kaybetti.
Evvela Hastalarımıza şifa, ölenlerimize rahmet diliyoruz.
Biz her türlü tedbirimizi alarak Allah’a tevekkül ettikten sonra “6 ay süren tufandan hiç haberi olmayan kadın misali” bu milletin evladı bu felaketi, en az zararla geçiştirecektir inşallah…
Yetkililer, uzmanlar ne diyorsa harfiyyen uygulayalım, Allah’a olan imanımızı ve tevekkülümüzü yitirmeyelim. Gerisi kolay inşallah…
Bu kadar mazlumun duasını alan, Düşkünlerin elinden tutan, Ağlayanların gözyaşını silen, bir milletin evladını Allah koruyacaktır”
