Yaşlıya saygı haftası boyunca, bizler yaşlılarımıza nasıl saygı göstereceğimizi ve neden saygı göstermek gerektiğini anlamaya çalışıyoruz.
Gerçekten elden ayaktan düşen biri tamamen desteğe ve yardıma ihtiyacı olan bir bebek haline gelir ve tamamen dış yardıma ihtiyacı vardır…
Yolda karşıdan karşıya geçerken, kaldırımda yavaş yavaş yürürken, otobüse binerken, otururken ve kalkarken, hatta uyurken…
Tüm bu hareket ve eylemlerde, elinden tutacak birilerine ihtiyacı vardır, ona yolda yardım edecek biri, üstünü örtecek ve elinden tutacak birine…
Yaşlının bu yardımına toplum olarak meyilli olmamızın ise bazı kriterleri vardır, her yaşlıya saygı gösterilemeyeceğini iyi biliyoruz…
Örneğin üstü başı kirli, ağzı burnu pislik içinde ve ayyaş, sarhoş olarak orda burada dolaşan yaşlılara, kimsenin dönüp bakmadığına şahit oluyoruz.
Onların da bakıma ve yardıma ihtiyacı vardır ama kimsenin onlara yaklaşmadığına şahit oluyoruz, bu tip yaşlılara kimse neden saygı göstermiyor?
Bunlar için devletin sosyal imkanları ile barınak ve evlere yerleştirilerek, görevliler tarafından bakılmasını isteriz, ama saygı gösterme konusunda bunları dikkate almayız…
Öte yandan üstü başı temiz, gözü ile ışık saçan sözü ile ilim ve irfan yayan, duruşu ile güven veren, ama takat tan ve kuvvet ten düşen yaşlılara ise saygı göstermek içimizden geliyor…
Bu tür yaşlıları gördüğümüzde ve karşılaştığımızda, istemeseler de onların yardımına koşup onların kollarına girerek, onlara yer vermek istiyoruz…
İşte bu tür yaşlılar saygıyı ve yardımı hak eden yaşlılardır, bunlar için hiçbir uyarı ve hiçbir telkine gerek kalmadan, toplu refleksi olarak yardımcı olunuyor…
Birde aramızda zorunlu olarak yardım gören ve bu yardımı kendi geliri ile sağlayan, yaşlılarımız vardır, bunlar için kimsenin uyarıda bulunmasına gerek yok…
Özellikle dar gelirli ailelerin içinde olup, emekli maaşı veya yaşlılık maaşı alan yaşlılar, bunlar ömür boyu saygı görmeseler de, sevgi olmazsa da ilgi ve yardım vardır…
Hatta bu tür ailelerin himayesinde yaşlanan ve yaşlılığını sürdüren yaşlılar, uzun süre yaşamaları için onlara çok iyi bir şekilde bakılır ve sağlıkları ön plana çıkar…
Maaşlarından ve gelirlerinden bir aile faydalandığı için, bu ailenin tüm fertleri bu yaşlıları ailenin sosyal güvencesi gözü ile bakarlar…
Ama içten bir sevgi ve tam bir saygı derseniz, bu yaşlılara hiç gösterilmiyor, ne onlarsız ne de onlarla hesabı, yaşlılar bir banka hesap cüzdanı olarak görülüyor.
Bir de feodal yapının temel taşları olan yaşlılar var onlara ise yaklaşım tam bir feodal yapı geleneği, çok eşli ve çok çocuklu güçlü ve zalim yaşlılar her zaman korkunun oluşturduğu bir saygı görürler…
Ya silahı veya silah tutan adamı çok olduğu için, köyün arazisi ve köylünün siyasi sosyal, ekonomik dengelerini sağladığı için her zaman saygıya mazhar olurlar…
Köylerimiz hem ekonomik yapıyı, hem siyasal, hem de sosyal yapıyı iç içe barındırdığı için, yaşlılarını kolay kolay bırakamıyorlar ve onlara saygıdan kusur etmiyorlar, bu geleneksel ve aşiret yapılanmasının bir geleneğidir.
Yaşlılara saygı, yine yaşlıların kendi ellerindedir derim ve yaşlılarımızı hak ettiği kadar sevip sayalım…
