İnancımız ve diğer tüm ilahi dinlerde olduğu gibi İslam da sosyal adalet ilkeleri çok önemli tutulmakta ve özellikle kazananın kazancından diğer insanları, varlıkları faydalandırması emredilir.
Ahilik geleneğinde, esnaflar arası ahlaki değerler ön sıraya çıkarak, bu değerlere göre esnaf sınıflandırılır ve değer verilirmiş.
İnsanlığını kaybeden toplumlar İslamlığını da kaybetmiştir, tefecilik yaparak halkın kanını emen esnafın namazı ve orucu boşa gittiği gibi, hac denilen ibadetinde aldatmacadan ibaret olduğu ortada!
Bu gün İslam adına iktidarı elinde tutanların hakkındaki iddialara bakılırsa, rüşvet, yolsuzluk, irtikâp, kamu malını talan, uyuşturucu ve kadın tacirliği ile Allah ve dini ile hiç ilgisi olmayan yaşam tarzı ile bunlara Allah ın kulları demek çok yanlış olur.
He İslam adına bu tür yaşam içinde olanlara inanmakta tamamen delalettir, bu yüzden hem karşı tarafı, hem de kendimizi iyi değerlendirmek lazım.
Bu oku ile ilgili bir okurumun attı bir yazıyı sizlerle paylaşarak, insanlık aleminin nerede olduğunu siz değerlendirin.
Eski yazıtlardan birinde şöyle yazar:
Kuzu dizlerinin üzerine çökerek annesini emer, karga yaşlı annesini besler; bunun adı "saygılı davranmaktır."
Horoz şafak vakti öter, yaban kazları her bahar kuzeye ve her sonbahar güneye uçar; bunun adı ''söz tutmaktır.''
Yaban kazı ve yeşilbaşlı ördek eşini kaybettikten sonra ölene kadar yeni bir eş bulmak istemez. Bu ''sadakat'' olarak adlandırılır.
Bir geyik iyi bir otlağa rastladığında bütün grubu oraya davet eder ve paylaşır, karınca yemek gördüğünde bütün koloniyi oraya çağırır; bunun adı ''adalettir.''
Eğer bir insan bu erdemlere sahip değilse, hayvandan beter bir halde yaşıyordur.
.......
Bir Türkmen-Alevi duası da şöyledir:
Tanrım, ilk önce dağa taşa ver.
Ormana, hayvanlara, suya ver.
Ondan sonra insanlara, kapı komşuya, muhtaç olana ver.
Kalırsa, en son bana ver
......
nasıl bir insan nesli türedi ülkemizde, bilmiyorum. Milyonlarca canlı ile birlikte insana dair umutlarımız, geleceğe dair hayallerimiz de kül oldu.
