İnsanlarımız maalesef tutumlu olmayı cimrilik olarak değerlendirdikleri için, özellikle tutumlu olmaktan kaçındıklarına şahit oluyoruz…
Oysa cimrilik farklı bir yaşam tarzı, tutumlu olmak farklıdır, bu iki yaşam tarzı arasında çok büyük farklar vardır…
Bir insan şayet yeni ve temiz bir elbise, giyebiliyorsa, kendisini örtmek ve şık giyinmek için, yeterli elbiseye sahip ise, sırf moda ve sırf mahalle baskısı ve gösteriş için, gerekirse borçlanarak giyiniyorsa…
O şahıs tam bir israf içindedir ve bunun gibi yaşam tarzlarının toplumda adına, aç kabadayı denir, bunların kişisel ihtiyaçları için her türlü israf ve her türlü zararı yapmaları beklenir…
Bu tipler bir şapka için, borçlanabilir, bir elbise için soygun yapabilir bir takı için hırsızlık yapabilecek niteliktedirler…
Bu aşırı tüketim ve israf içinde olanların toplumu çok kötü yönleri ile etkilediklerine şahit oluyoruz.
Diğer taraftan tam bunun tersi bir yapıda insanlarımız da vardır, kazandıklarını yemez ve kimseye yediremez, sürekli mal mülk toplamayla uğraşırlar…
Oysa Allah “Yiyiniz içiniz, ama israf etmeyiniz” buyurmaktadır, İnsanların bu dünyayı kazandıkları nimetleri yerinde kullanarak cennete çevirebileceği gibi…
Bu dünya nimetlerinde, israf ve cimrilik yaparak cehenneme çevirebilir, bu insanoğlunun emrine ve iradesine bırakılmıştır.
Dünya tutumlu olan insanlar ve harcamalarını yerinde yapan insanların, çalışıp üreterek ve ürettiklerini yerine harcayarak yaşayanların omuzlarında dönmektedir!
Bakın dünyanın gelişmiş ülkelerine verilen nimetlerde israf etmeden, verilen kaynakları yerinde kullanarak, çalışmakta ve üretmektedirler…
Bu insanlar kendilerine cenneti sağladıkları gibi, diğer insanlarda bu nimetlerden yararlanmaya sebebiyet vermektedirler…
Kendi kısıtlı imkanlarına ve yeraltı yer üstü kaynaklarına, emek ve akıl katarak, her türlü yaşam koşullarını iyileştirmektedirler…
Bakın akıl ve beyin, emek ve çabalarımızda israf etmeyerek ve çalışmamızda emeğimizde cimrilik yapmayarak, ne kadar insanlığa yaralı işler yapabilmekteyiz…
Bu iki aşırı uçtan kaçınarak, üretmeli ve ürettiğimizden tüm insanları faydalandırmalıyız, tabi insanların bu ürünlerden, yani beyin ve emeğin ürünlerinden yararlanması için bir bedel ödemesi gerekir…
Allah tüm insanlara güç kuvvet ve akıl vermiştir ama bazıları bunu başkasının emeğine ve aklına göz dikerek yaptığı zaman bir bedel ödemek zorunda kalmaktadır.
Bizler yerli emeğimizi ve aklımızı israf etmeden, kullandığımız zaman kimseye avuç açmak zorunda kalmayacağımız gibi, kimseden emir almak zorunda da kalmayacağız…
Başkasına avuç açan onun emeğine ve cebine göz diken onun emrine girmeye ve yönetimine girmeye mecbur kalacaktır.
Bu gün dünyasında, emek ve beyin o kadar kıymetli bir servet haline gelmiş ki bu ikisini çalıştıranlar tüm dünya ya hakim olmuşlardır…
Bizler başkasının yönetiminden, başkasının emrinden çıkmak istiyor ve bağımsız, bağlantısız özgür olmak istiyorsak, mutlaka çalışmalı ve üretmeliyiz…
Aksi halde bir yıllık emek ve ürünümüzü, bir saniyelik bir bilgisayar cip ine vermek zorunda kalırız, bu yüzden yerli beyin ve yerli emeğe ağırlık vererek, onları kullanmaya özen göstermeliyiz
