MELANKOLİ
MELANCHOLIA
XEM
Serol Teber'in Melankoli kitabını aldım. Melankoliyi tarif ederken, kullandığı bir şey çok hoşuma gitmişti. Bazen bir ahşap masanın üzerini böyle elinizle temizlemeye kalkarsanız, oradaki küçücük bir yonga tırnağınızın arasına girer. Aslında çok küçük bir şeydir. Ama canınızı acıtır. Yani ihmal edilecek kadar küçüktür. Ama sizi çok yaralar.
Çok kaba saba bir dünyaya koşar adım gidiyoruz, çok kaba saba çok köşeleri belirlenmiş, çok köşeleri yuvarlatılmış üzeri çok düzgün bir dünyaya koşturuluyoruz. Gidiyoruz buradan gidiyoruz. Hiç bir şey tesadüf, sürpriz beklenin dışında bir sonuç yok artık. Bizi bekleyen bu çok acıklı bir ilişki. Halbuki ben elimi sürerken tırnağımın arasına giren bir şeyle dünyayla başka bir ilişki kurmaya başlıyorum. Bu gündelik hayatın ilişkilerinde birbirimizle kurduğumuz ilişkide de aslında ne kadar hassas olmamız gerektiğini de gösteriyor bir şey.
Belki bir cümlem beni o masanın üstündeki kıymık kadar yaraladığı kadar seni yaralıyor. Okuduğumuz bir şey fark ettiğimiz, rast geldiğimiz, şahit olduğumuz bir şey. Bu yüzden melankoli hassasiyetin de bilindiği bir yer. Ben seviyorum onu.
//
I bought Serol Teber’s book Melancholy. I really liked something he used to describe melancholy. Sometimes, when you try to clean a wooden table with your hand, a tiny chip there gets stuck between your nails. It’s actually a very small thing. But it hurts you. I mean, it’s small enough to ignore. But it hurts you a lot. We’re running towards a very rugged world, a very rugged world with very distinct corners, very rounded corners, a very smooth surface. We’re going, going, going. Nothing is a coincidence, there’s no surprise, there’s no result other than expectation. This is a very sad relationship that awaits us. But as I touch it, I start to establish a different relationship with the world with something stuck between my nails. This is something that shows how sensitive we need to be in the relationships we establish with each other in our daily lives. Maybe a sentence of mine hurts you as much as it hurts me as the splinter on the table. It’s something we read, something we notice, encounter, witness. That's why melancholy is a place where sensitivity is also known. I love it.
//
Min pirtûka Serol Teber ya Melankolî kirî. Min pir ji tiştek ku wî bikar anîbû ku melankolî vedibêje hez kir. Carinan, gava ku hûn hewl didin ku bi destê xwe maseyek darîn paqij bikin, çîpek piçûk di navbera neynûkên we de asê dibe. Bi rastî ew tiştek pir piçûk e. Lê diêşe. Ji ber vê yekê ew têra xwe piçûk e ku meriv paşguh bike. Lê pir diêşe. Em dikevin nav cîhanek pir hişk, cîhanek pir hişk û bi quncikên pir tûj, quncikên pir dorvekirî, rûyek pir nerm. Em diçin, em diçin, em diçin. Tiştek ne tesaduf e, sosret nîn in, ji ya ku tê hêvîkirin tu encamek din tune. Ev têkiliyek pir xemgîn e ku li benda me ye. Lê gava ku ez dest didim wê, ez dest pê dikim ku bi cîhana cûda re têkildar bikim, bi tiştek di navbera neynûkên min de asê maye. Ev tiştek e ku nîşan dide ku em hewce ne ku di têkiliyên xwe yên bi hev re di jiyana xwe ya rojane de çiqas hestiyar bin. Dibe ku yek hevokeke min bi qasî ku min diêşîne, wek parzûna li ser wê masê, te jî diêşîne. Tiştê ku em dixwînin, tiştê ku em pê dihesin, tiştê ku em pê re rû bi rû dibin, tiştê ku em şahidiyê dikin e. Ji ber vê yekê melankolî jî cihê ku hestiyar tê zanîn e. Ez hêj wê dikim.
&&
Bir romanın bir cümlesinden esinlenerek yaşamın zorluklarını anlatmak oldukça anlamlıdır. Bir kıymığın bir parmağa batması veya tırnak arasına girmesini yaşamayanlar varsan kadar acıtıp huzursuzluk yarattığını bilmez. Ufacık bir kıymık bütün vücudu huzursuzlaştırır. Aslında bu benzetmenin toplumun ekonomik, sosyal, hukuksal ve adetlinin olumsuz gidişatına gönderme olduğuna inanıyorum. Bu gün ekonomi iyi gitmediği halde düzelecek denerek geçiştiriliyor. Hukuk ve adalet bütün vatandaşlara ayrım gözetmeksizin uygulanmadığı aşikardır. Liyakat ise gençlerin ülkede iş bulup yaşamlarını düzene sokacakları bir umut olmaktan çıkmış haldedir. Kıymığın vücutta oluşturduğu huzursuzluk, ülkede yaşanan bu tedirginlikle eşleştiriliyor. Mükemmel bir benzetme bence.
//
It is quite meaningful to describe the difficulties of life by taking inspiration from a sentence in a novel. Those who have not experienced a splinter in a finger or between a nail do not know how painful and disturbing it is. A tiny splinter makes the whole body restless. In fact, I believe that this analogy refers to the negative economic, social, legal and customary course of society. Today, although the economy is not doing well, it is passed over by saying that it will get better. It is obvious that law and justice are not applied to all citizens without discrimination. Merit has ceased to be a hope for young people to find jobs in the country and put their lives in order. The restlessness caused by a splinter in the body is matched with this restlessness experienced in the country. I think it is a perfect analogy.
//
Bi îlhamgirtina ji hevokeke romanê ve vegotina zehmetiyên jiyanê pir watedar e. Kesên ku tecrubeya qulbûna tilikê an jî di navbera neynûkan de nehîştine, nizanin çiqas bi êş û nerehet dibe. Parçeyek piçûk tevahiya laş bêhnteng dike. Bi rastî ez di wê baweriyê de me ku ev analojî îşaretek li ser rêça neyînî ya aborî, civakî, hiqûqî û adetî ya civakê ye. Îro her çendî aborî nebaş be jî, mîna ku dê baştir bibe tê ronîkirin. Eşkere ye ku hiqûq û edalet ji bo hemû welatiyan bê cudahî nayê sepandin. Meritî êdî nema bûye hêviyek ku ciwan li welêt kar bibînin û jiyana xwe birêxistin bikin. Nerehetiya ku parzûn di laş de çêdike, bi xemgîniya ku li welat tê jiyîn tê hev. Ez wisa difikirim ku ew analogiyek bêkêmasî ye.
