Kimi zaman olumsuz düşünceleri zihnimizden atmak oldukça zorlayıcı olabilir.
Zihnimiz olumsuz düşüncelere çözüm üretmemizi söyler.
Ancak günlük yaşantımızdaki zorluklar ile baş etmek ve düşüncelere çözüm bulmak arasında önemli bir fark var. Örneğin sabah yetişmeniz gereken bir toplantınız var.
Gece erken yatmanıza rağmen alarm o gün çalmadı ve uyuyakaldınız. Bu duruma çözüm bulmak adına birtakım davranışlar sergilersiniz.
Çalışma arkadaşlarınızı arayabilirsiniz ve hızlıca giyinip yetişmeye çalışırsınız. Ancak ortada gözle görülür bir aksaklık yokken gelecek hakkında negatif bir fikir zihninize takıldığında, aynı çözüm yöntemini uygulamanız çözüm yerine sorunun kendisi olur.
Örneğin “Ya başarısız olursam?” düşüncesi kişiyi rahatsız edebilir. Ancak kişinin bu düşünceyi bastırması, bütün enerjisini başarı ile ilintili faaliyetlere yatırması ve düşünceden kurtulmaya çalışması süreci daha da zorlaştırır.
Çünkü bu sadece bir düşüncedir ve onu yok etmek, kişinin kendisine açtığı bir savaştır. İnsanın kendi zihninden kaçması mümkün değildir.
Bu nedenle, düşüncelerin sadece birer fikirden ibaret olduğunu kendimize hatırlatmalıyız. Öte yandan her birimiz düşünceden çok daha fazlasıyız.
Hislerimiz, sevdiklerimiz, duygularımız, inançlarımız ve değerlerimiz var.
Nasıl ki midenin görevi sindirmek ise, zihnin amacı da düşünce üretmektir.
Düşünmeye engel olmak bizleri kapana kısılmış gibi hissettirir.
Zihnin işleyişinin farkında olmak ve bizlerin düşüncede ibaret olmadığını bilmek oldukça önemlidir. Her birimiz insanız ve elimizde olmadan kimi zaman zihnin peşine takılırız.
Ancak mühim olan bu durumu fark ettiğimizde kendimizi yargılamadan, şefkatle o düşünceye izin vermemizdir.
Aynı şekilde olumsuz duyguya da izin vermeliyiz.
Çünkü düşünce ve duygular gelip geçicidir. Hayat yalnızca “olumlu” olarak nitelendirdiğimiz duygulardan ibaret değildir. Acı, hüzün, kaygı, korku, yas ve endişe hayatın bir parçasıdır.
Bir resme benzeyen hayatlarımızda her renk tonuna izin verdiğimiz nice yarınlara…
