HAYIR DİYEREK İNSAN OLUNUR
YOU BECOME A HUMAN BY SAYING NO
EM BI GOTINA NA DIBIN MIROV
Fromm’un bahsettiği itaat, yalnızca dış otoritelere boyun eğmek değildir; aynı zamanda kendi aklımızın, vicdanımızın ve özgür irademizin sesini susturmaktır.
İnsan çoğu zaman devletin, dinin ve toplumun beklentilerine itaat ederek kendini güvende hisseder. Çünkü başkalarının karar verdiği bir hayatta sorumluluk da onlara aittir.
Oysa Fromm’a göre gerçek insanlık, ancak itaatsizlik cesaretine sahip olduğumuzda başlar.
Bu kör bir isyan değildir.
Tam tersine, aklımıza, değerlerimize ve insani vicdanımıza sadık kalma iradesidir.
Gerçek huzur, otoritelere körü körüne itaat etmekte değil; kendi aklımız ve kalbimizle yaşamayı seçmekte gizlidir.
Çünkü insan, ancak özgürce “Hayır” diyebildiğinde, gerçekten insan olur.
What Fromm means by obedience is not only submission to external authorities, but also silencing the voice of our own reason, conscience, and free will.
People often feel safe by obeying the state, religion, and the expectations of society, because in a life decided by others, responsibility also falls on them.
Yet, for Fromm, true humanity begins only when we dare to disobey.
This is not a blind rebellion.
On the contrary, it is the will to remain faithful to our mind, our values, and our human conscience.
True peace does not lie in blindly obeying authorities, but in choosing to live with our own reason and heart.
For a person can only truly be human when they can freely say “No.
Tişta ku Fromm dibêje guhdarîkirin, ne tenê teslîmbûna ber otorîteyên derve ye, lê jî bêdengkirina dengê aqil, wijdan û îradeya me ya azad e.
Bi gelemperî, mirov bi guhdarîkirina dewlet, ol û civakê xwe ewle hîs dike. Ji ber ku di jiyanekê de ku ji hêla yên din ve tê biryardan, berpirsiyarî jî dikeve ser wan.
Lê, li gorî Fromm, mirovahiya rastîn tenê dema ku em xwedî cesareta neguhdariyê ne dest pê dike.
Ev ne serhildana kor e.
Berevajî, ew îradeya ku em bi aqil, nirx û wijdanê me yê mirovî re dilsoz bimînin e.
Aştiya rastîn ne di guhdarîkirina kor a otorîteyan de ye, lê di hilbijartina jiyana bi aqil û dilê xwe de ye.
Ji ber ku mirov bi rastî tenê ew dem e ku dikare bi azadî bêje “Na.”