Biz sendikanın ve demokratik kurallarının yok edilmesini izleyen nesiliz.
Bu konuda o dönemin sendikaları ve parlamenterleri geleceği gördükleri halde sendikalar işçileri bilindirmelidirler. Bu duyarsızlık sendikaların etkinliklerinin bitmesine yol açtı.
Bu günkü sendikalar renkli sendikalar.
Emekten yana tavır koymayan kurumlar haline geldiler.
Meclis işlevini yitirdi. Emekçi, emekli, asgari ücretle çalışanlar, memurlar enflasyonun yaşandığı dönemlerde manipülatif bazı hesaplamalar yaparak aylıkla çalışanlara verilecek zamları düşük tutarak her yıl daha fazla yoksullaşmasına neden oluyor.
Emekli ve çalışanlar ellerindeki oy kozunu yerinde kullanamadığı için bu günlere gelindi.
Seçim zamanı emekli ve çalışanlar oyları ile bu gün yaşananlara engel olabilirlerdi.
Bu konuda birlikte olunmadığı sürece bu serzenişler devam edecek.
Mücadele icraat ile çözülür.
Lafla çözülmeye çalışıldığı sürece halimiz böyle olacak.
Kimsenin bu durumdan şikâyet etme hakkı yoktur.
Cumhurbaşkanlığı sistemi ile meclis pasif hale getirildi.
Ülkede yaşanan her olumsuz gelişme için muhalefetin gen soru önergesi iktidarın milletvekili sayısının çok olması nedeni ile ret edilir oldu.
Çıkarılacak her yasa mecliste görüşülmesine rağmen yanlış olsa dahi oy çoğunluğunu iktidarda olması sebebiyle onaylanarak kabul ediliyor.
Bütçe görüşmelerinin tümü aynı yöntemle onaylanarak kabul ediliyor. Vekiller meclise gelen yasaları el kaldırarak onaylama makamı haline geldi. Karamsar olmaya gerek yok sözü bence yetersizdir. İyiye gidişin kıpırtıları hissedilse umutlanılabilir.
İyiye yönelik bir emare yok. Olması da kıssa sürede imkânsız. Deve metaforu aklıma geldi.
Sormuşlar deveye
- Neden boynun eğri?
- Nerem doğru.
Mesele bunca sorunun olduğu ülkede hangi sorunun önceliği ne zaman sonlandıracağı sorusuna yetkililerin dürüstçe açıklama yaparak çözüm üretmek için çaba harcadıklarını görebilmektir.
Soru asla tatminkâr bir cevapla yanıtlanmayacaktır.