Bir adam, akşam işten eve döndüğünde eşini gözyaşlarına boğulmuş buldu. Sebebini sorduğunda şu cevabı aldı:
“Evimizin önündeki ağaca konan kuşlar beni türbansız görüyor olabilir. Allah’a karşı günah işlemekten korkuyorum.”
Adam, karısının bu kadar hassas olmasından etkilendi. Ona sarıldı, alnından öptü ve hiç vakit kaybetmeden kazma küreği aldı. Ertesi gün karısının huzuru için o ağacı kökünden söktü.
Aradan zaman geçti. Bir gün iş yerinde çıkan arıza nedeniyle eve erken geldi. Sessizce kapıyı açtı, eşine sürpriz yapmak istedi. Ama karşısında hayatının en büyük sürprizi vardı:
Karısı, kuşların bakışından utandığı o evde, aşığının kollarında yakalandı.
Adam, tek kelime etmeden birkaç eşyasını aldı ve şehri terk etti. Günler süren yolculuk sonunda kendisini kalabalık bir halk topluluğu arasında buldu. Herkes telaşlı, uğultu içinde bekliyordu. Birine sordu:
“Burada ne oluyor?”
“Kraliyet hazinesi çalındı. Kral, hırsız bulunana kadar hepimizin sarayın önünde kalmasını emretti.”
Kalabalığın içinde adamın gözü, parmak uçlarında yürüyen birine takıldı. Merakla kim olduğunu sordu.
“O kraliyetin din adamıdır,” dediler. “Ayağını tam basarsa istemeden bir karıncayı ezebilir. Allah korkusundan böyle yürür.”