Toplumlar yanlışlarından ders almadıkça baskı, haksızlık, iftira ve yolsuzlukla karşılaşırlar. Bugün yaşananların tüm planları iktidar tarafından yapılmıştır.
CHP’nin sözde muhalefeti, özde iktidar yanlısı genel başkanları ise güçten yana tavır almıştır.
Çıkar ve menfaatleri için taraf değiştiren milletvekilleri mecliste yerini almış, kimse kimsenin tavuğuna kış demeden parayı toplamış ve toplamaya devam etmektedir.
Milletin vekaletiyle meclise gidenlerin ince hesabı neredeyse değişmeyecek gibi görünmektedir.
Ne hikmetse, partiler vatandaşlara vekil olacak kişileri sorarak aday belirlemez. Adaylar ya zengin, iş insanı, müteahhit ya da aşiret mensubudur.
Eğitimliler de meclisin müdavimlerindendir. Halkın içinden gelenler neredeyse yoktur; halkın kendi işlerini bilmediği kanaati hâkimdir.
Diğer yanda, işini bilen elitler koltuklarını korur.
Hangi partinin adaylarının tamamı işçi, memur, emekli ya da yoksul kesimden gelmiştir ki? Bu tabloyla vekiller, koltuklarının sağladığı rahatlık ve rehavetle “Bana dokunmayan yılan bin yaşasın” diyerek görevlerini sürdürür.
Mecliste vatandaşın yararına çalışan vekil sayısı parmakla sayılacak kadar azdır. Buna rağmen seçmenler haksız vekilleri haklı görür.
Sonuç olarak, bütün zarar ve ziyan yoksulun omzuna biner. Elit kesim ise yaptıklarının doğruluğuna inanarak gönül rahatlığıyla kaldığı yerden devam eder.
Kabak, her zaman sade vatandaşın başına patlar.
Ve unutulmamalıdır ki: kişiye dokunmayan yılan, bir gün sizi de sokabilir!